Δεν είμαι καλά!-από την Τώνια Καψοκόλη

 Αχ, δεν είμαι καλάαα…

Έκανα τόσο άσχημο ύπνο! Η πριγκίπισσα με το ρεβίθι, κοιμήθηκε σαν  πουλάκι, μπροστά στο μαρτύριο που τράβηξα εγώ όλη νύχτα.  Και να πεις, ότι είχε κάτι, από κάτω το στρώμα μου. Τίποτε, έψαξα, μόνο σκόνη. Σαν να μην ήταν αρκετό, που όλο το βράδυ με κυνηγούσαν ιοί, μάσκες, λοιμωξιολόγοι,  λογαριασμοί και άλλοι πολλοί… Ξύπνησα και πονούσε ολόκληρο, το αφράτο κορμάκι μου. Δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ από το κρεβάτι.  Σηκώθηκα όμως, ΕΠΡΕΠΕ! Άνοιξα τα πατζούρια και αντίκρισα συννεφιά, υγρασία, ψιλόβροχο. Χάθηκε και η τελευταία ελπίδα για θετική σκέψη. Το προσπάθησα, αλήθεια σας το λέω, δεν τα κατάφερα όμως… κλαψ, κλαψ, κλαψ… ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑΑααα.

Ναι φυσικά, υπάρχουν κι αυτές οι μέρες. Ξημερώνουν σε όλους τους κοινούς θνητούς. Ε, και όχι μόνο αν σκεφτούμε και τη παραπάνω πριγκίπισσα. Έρχονται και σε βρίσκουν συνήθως, μέσα σε μία περίοδο γεμάτη υποχρεώσεις. Είσαι εξαντλημένος, από όλους κι απ’ όλα.  Θες να βρεις μια γωνιά, να κάτσεις να κλάψεις. Παρόλα αυτά, τρέχεις και αντιμετωπίζεις σε κάθε σου βήμα, το νόμο του Murfy. Πάει στραβά, ό,τι μπορεί να πάει στραβά! Αυτά τα πρωινά είναι συνήθως βροχερά, έχεις μόλις ισιώσει το μαλλί και έχεις στείλει το αυτοκίνητο για service! Au mon dieu!!!

Εκείνες οι μέρες, που ο θεός αποφασίζει να σου υπενθυμίσει, πως είσαι τρωτός, ευάλωτος… Ζητούν από εσένα κατά μέτωπο αναμέτρηση. Διαφορετικά θα σε παρασύρουν, σαν την παλίρροια και δε θα μιλάμε πια για δύσκολη μέρα, ούτε για δύσκολη εβδομάδα. Έχουν την δύναμη, οι «μη πω», να σε κάνουν να μιλάς για δύσκολη χρονιά, γκουχου, γκουχου, γκούχου!

Μόλις τελείωσα  λοιπόν με την γκρίνια και την αυτό-λύπηση, επιθυμώντας φυσικά να αποφύγω τα χειρότερα, ακολούθησα τον προσωπικό μου, ερασιτεχνικό οδηγό, για κακά ξυπνητούρια… 

ΒΗΜΑ πρώτο, πριν κάνω οτιδήποτε άλλο, παίρνω μία σελίδα Α4, από εκείνες τις καλές, που έχω για σοβαρές εκτυπώσεις και κάνω μία εκτεταμένη λίστα ευγνωμοσύνης! Όooοχι δε τη ξεπετάω, σκέφτομαι και γράφω, σκάβω το μυαλό μου, μέχρι να ξετρυπώσω δέκα ευλογίες της προηγούμενης ημέρας μου. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, αλλά είναι τρομερά αναζωογονητικό, σαν ζεστό ντους έπειτα από μια κουραστική ημέρα. Ουπς… να μία ακόμη ευλογία  για τη λίστα ευγνωμοσύνης μου.

ΒΗΜΑ δεύτερο, προσαρμόζομαι στις συνθήκες και βάζω προτεραιότητες. Δεν ισιώνω το μαλλί, κάνω τις τρίχες κατσαρές και προγραμματίζω να έρθει να με πάρει ταξί. Θα βγω λίγο από τον προϋπολογισμό μου, αλλά δεν βαριέσαι, θα πάρω τάπερ και καφέ από το σπίτι σήμερα. 

ΒΗΜΑ τρίτο, βάφομαι και ντύνομαι σαν να πηγαίνω σε γιορτή. Συγνώμη, αλλά η γυναικεία μου φιλαρέσκεια αδυνατεί να περιμένει να γιορτάσω, λίγες φορές το χρόνο. Όποτε με βλέπει, με κλάμερ και over size look, μου καταγγέλλει με βροντερή φωνή, πως είμαι απαράδεκτη, το επιχείρημα της αποστομωτικό, οπότε υποχωρώ. «Κάθε Ανατολή είναι γιορτή, η φύση ντύνεται με τόση ομορφιά ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! Εσύ γιατί όχι;» 

ΒΗΜΑ τέταρτο, χαμογελάω στον καθρέφτη μου, και με κοιτάω κατάματα. Έλα, πες μου τι σου φταίει… Δεν είναι ούτε ο κακός ύπνος, ούτε η βροχή. Κάπου κάτι χάνω. Χρησιμοποιώ δικαιολογίες. Ψεύδομαι στον εαυτό μου. Δειλιάζω να αντιμετωπίσω μία αλήθεια, που το πιθανότερο είναι να με ξεβολέψει. Ίσως και να με πληγώσει… 

Συνήθως η μελαγχολία, έρχεται με τη διάθεση, να σου ξεμπροστιάσει ένα κουκουλωμένο ψέμα. Αν την συνδυάσεις με ενδοσκόπηση, μπορεί να γίνει σπουδαία, κινητήρια δύναμη. Εκμεταλλέψου τη για να ξεκινήσεις, έναν εσωτερικό διάλογο και όλο αυτό να γίνει πηγή έμπνευσης και δημιουργία, που θα σε πάει παρακάτω. 

Για να λάμψη ο ήλιος, πρέπει πρώτα να πέσει το σκοτάδι. Άφησε τα σκοτάδια σου να σε φιλοξενήσουν. Ζήσε τα… αλλά σε παρακαλώ, μην τους επιτρέψεις να δώσουν στέγη, στη ψυχή σου. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι σίγουρος, πως θα ξημερώσει ξανά, μιαν άσπρη μέρα. Θα είναι εκείνη, που θα έχεις βρει το σθένος να παραδεχθείς μία πικρή αλήθεια, στον εαυτό σου. 

Κοίταξε τον  καθρέφτη σου, φύγε από τη συνολική εικόνα. Κοίτα βαθιά μέσα στα μάτια σου και θα τη δεις. Είναι πιθανόν να σε πιάσουν τα κλάματα… Είναι ακόμα πιθανότερο να την ωραιοποιήσεις, λογικό, ανθρώπινο. Θέλεις να είσαι τέλειος. Θέλεις να είσαι καλύτερος από τους άλλους. Σου έχω νέα, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ και αυτό είναι πραγματικά ΥΠΕΡΟΧΟ! Η ατέλεια που παλεύεις να κρύψεις, σε κάνει φανταστικά μοναδικό! Είναι η ξεχωριστή σου ταυτότητα, πάνω σε τούτη τη γη!

Αντίκρισε την αλήθεια μέσα από την οπτική σου, μέσα από την ψυχή σου. Όχι μέσα από την οπτική και τη γνώμη των άλλων. Σε κάποιους προκαλούμε συμπάθεια και κερδίζουμε την εύνοια τους. Σε κάποιους άλλους, ένα βάρος στο στομάχι, όπως η φασολάδα. Χρειάζονται σόδα, για να μας απευθυνθούν κι εμείς αλκοόλ, για να αντέξουμε τα λόγια τους. Είσαι Ο ΜΟΝΟΣ που γνωρίζει πραγματικά τι σου συμβαίνει. Τολμάς να το πεις στον εαυτό σου; Είσαι έτοιμος να αποδεχθείς την ανθρώπινη σου διάσταση;

ΒΗΜΑ πέμπτο, λέω στον εαυτό μου ΟοοΛΗ την αλήθεια  και… 

ναι ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ!!!