Λένε πως όταν χάνεις κάτι, τότε αντιλαμβάνεσαι την αξία του.
Αναφέρομαι σε κάθε μικρή καθημέρινη συνήθεια, να σηκωθείς να φτιάξεις τον καφέ σου, να κάνεις ντουζ, να ισιώσεις τα μαλλιά σου, να ξυπνήσεις. Είναι αυτές που τις περισσότερες φορές, τις κάνεις μηχανικά. Θεωρείς δεδομένο ότι θα τις κάνεις για πάντα, άσε που υπάρχουν φορές, που βαριέσαι τόσο πολύ να τις κάνεις, αλλά ψυχαναγκαστικά πιέζεις τον εαυτό σου να τις κάνει, γιατί απλά, πρέπει. Δεν υπάρχει εξήγηση, απλά, πρέπει.
Ένα από τα πράγματα που κάνω μηχανικά είναι η οδήγηση. Ίδιες, συνεχόμενες, προβλέψιμες κινήσεις. Συνήθεια… Μπαίνω, βάζω μπροστά, κατεβάζω χειρόφρενο, βάζω πρώτη, κοιτάζω καθρέπτη, φεύγω, φτάνω, παρκάρω, φεύγω. Τόσο στεγνά και αντικειμενικά.
Και όμως, μέσα σε όλη αυτή την επαναλαμβανόμενη τελετουργία, συνειδητοποιώ ότι όσο ρομποτική και αν μοιάζει, έχει αξία για εμένα, και το καταλαβαίνω τώρα που πρέπει να απέχω από εκείνη για ένα μεγάλο διάστημα. Πόσες μικρές τελετουργίες έχουμε στην ζωή μας δεδομένες και όταν τις χάσουμε, τότε μόνο καταλαβαίνουμε το impact τους πάνω μας.
Διαβάστε ακόμα: Οι θετικές «συνήθειες» που ομορφαίνουν τη ζωή μας
Ας μου επιτραπεί το αγγλικό, αλλά με τόσα αγγλικά στην καθημερινότητα μου, έχω ξεχάσει την μετάφραση!
Θα κάνω να οδηγήσω ξανά, εκτιμώ 4 μήνες, Μου λείπει ήδη το αμαξάκι μου, αυτό που με περιμένει ευλαβικά κάθε πρωί για να με πάει στο γραφείο και ποτέ μα ποτέ δεν με έχει αφήσει στον δρόμο, δεν μπορώ να πω όμως, το προσέχω και εγώ, με τα service του, με την αλλαγή λαδιών του, με την αλλαγή ελαστικών του, με τα όλα του.
Το προσέχω & με προσέχει. Τα απλά, είναι αυτά που θεωρώ δεδομένα.
Στην πραγματικότητα φαίνονται απλά, αλλά δεν είναι. Εγώ τα κάνω να φαίνονται απλά, με τις πράξεις και την στάση που επιλέγω να έχω απέναντι στην ζωή.
Σε αυτά τα μικρά, καθημερινά, που φαίνονται απλά, αλλά δεν είναι, κρύβεται όλη η μαγεία της ζωής…
Κάτι σαν την ασημόσκονη που φυσάς και σκορπίζεται από άκρη σε άκρη.
Μόνο που Εγώ είμαι αυτή που επιλέγω εάν θα την σκορπίσω ή θα την θάψω μαζί με τα «δεδομένα» μου, μέχρι να γίνουν ζητούμενα.
Ποιος είπε ότι η μαγεία κρύβεται μόνο στην ασημόσκονη;
Φωτογραφία: Nixx Elle
H δημιουργικότητα στην ζωή μου είναι ότι το αλάτι για το φαγητό. Νοστιμεύει την καθημερινότητα μου και με κάνει να την λαχταρώ μέχρι την τελευταία πιρουνιά. Έμπνευση, σε κάθε μπουκιά γεμάτη ζωή, με προκαλεί να την δοκιμάζω.
Μέσα από την γραφή, μπορώ να εκφράζομαι. Είμαι η Γιώτα και η γραφή είναι το πάθος μου.
Follow Us!